Duma z poety

Klub Księgarza w Warszawie wypełnili we wtorkowy wieczór słuchacze z Łomży. Tu Krzysztof Kolberger czytał wiersze łomżyńskiego poety Henryka Gały. Na sali również poeci, w tym tej miary co Krzysztof Gąsiorowski, krytycy literaccy.
Wędrowiec z Wielkopolski
- Henryk Gała to człowiek wędrowny z Wielkopolski, który przez Wrocław trafił do Łomży i osiadł w tym słynnym z rodu Lutosławskich Drozdowie - mówił Janusz Teremr, krytyk, od wielu lat promujący twórczość Gały. - Przynależy do pokolenia Współczesności nie przez udział w grupie poetyckiej czy krąg towarzyski, ale przez debiut w okolicy roku 1956. Ówczesną mentalną i formalną odmianę poezji polskiej można porównać tylko z tym przełomem, jaki obserwowaliśmy w roku 1918.
Henryk Gała wspominał m.in., że jeden z jego wierszy znalazł się na ulotce, którą rozdawano przed Politechniką Wrocławską, gdzie Polacy oddawali krew dla Węgrów w 1956 r. Pamięta uzasadnienie, dlaczego wrocławski teatr lalek nie wystawił jego sztuki "Róża wiatru“: "Pierwsza i ostatnia scena jest dla dzieci, a reszta dla cenzury“. Pisał sztuki dla legendarnego teatru studenckiego Kalambur.
- Poezja Gały jest wzniosła, intelektualna, ale nie stroni od pogodnego humoru - powiedział poeta i znawca powojennej literatury Krzysztof Gąsiorowski. - Łomża może być dumna, że ma takiego poetę, bo oprócz nieżyjącego od kilku lat Jana Kulki trudno mi kogoś ciekawszego literacko stamtąd sobie przypomnieć.
Bohater badań
Tom z utworami ukazał się dzięki staraniom Romana Borawskiego, dyrektora łomżyńskiego MDK-DŚT.
- Nazwanie mnie wydawcą jest honorem - mitygował się dyrektor Borawski. - Wydanie trzech obszernych tomów było wielkim wyzwaniem. Bez koncepcji graficznej Przemysława Karwowskiego i pomocy finansowej sponsorów nie poradzilibyśmy sobie z tym.
Na wieczór poetycki przybyło też 20 łomżyńskich gimnazjalistów i licealistów pod opieką Bożeny Malinowskiej i Ewy Kowalik, które wraz z Mariuszem Domańskim i Jackiem Nowakowskim w gimnazjum nr 3 prowadzą projekt "Literacki Atlas Polski“. Bohaterem badań był - jak nazwał Henryka Gałę Paweł Dębiński z II LO - "sympatyczny, dowcipny i na luzie staruszek".