Mówiła, że swój pomnik... zjadła

Program

Program

Konferencja rozpocznie się o godz. 10. Prelekcjom wykładowców m.in. Uniwersytetu Jagiellońskiego, AGH w Krakowie, Uniwersytetu Wrocławskiego, Zielonogórskiego oraz Universidad Complutense de Madrid towarzyszyć będą dyskusje. O godz. 12.30 starosta łomżyński wręczy nagrody za działalność w dziedzinie kultury.

W Hiszpanii odznaczona była Wielkim Krzyżem Dobroczynności i nominowana do literackiego Nobla. A mieszkała niedaleko - w Drozdowie.

Niezwykłe losy Sofii Casanovy Lu-tosławkiej poznamy już w najbliższy piątek. Z okazji 150. rocznicy urodzin małżonki Wincentego Lutosławskiego (krewnego słynnego kompozytora Witolda Lutosław-skiego), drozdowskie Muzeum Przyrody przygotowuje międzynarodową konferencję poświęconą tej Hiszpance z urodzenia, a Polce z wyboru.

U nas mało znana
- Sofia Casanova nie jest w Polsce osobą tak znaną jak na to zasługuje. Mamy nadzieję, że konferencja będzie ważnym krokiem w poznaniu i rozsławieniu tej postaci - tłumaczą organizatorzy.
Spotkanie odbędzie się w salonie dworskim Muzeum Przyrody, czyli dawnym dworze Lutosławskich - miejscu pochodzenia męża poetki oraz wielokrotnego pobytu samej Sofii i jej rodziny. Wykłady wygłoszą pracownicy polskich i hiszpańskich uczelni. Dodatkowo odbędzie się m.in. recital gitarowy Amelii Serraller, projekcja filmu "A maleta de Sofia", uczestnicy wybiorą się też na spacer po Drozdowie "śladami Sofii".

Polsko - hiszpańska miłość
Wincenty Lutosławski poznał swą przyszłą małżonkę, gdy była już znakomicie zapowiadającą się poetką. Sofia Casanova, zafascynowana osobowością Wincentego, wyszła za niego za mąż i zdecydowała się na przeprowadzkę do ojczyzny wybranka. W Drozdowie poznała rodzinę Lutosławskich i z miejsca zaskarbiła sobie ich sympatię. W 1899 r. osiedlili się jednak w Krakowie, gdzie przez kilka lat Wincenty wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim. Ich dom był miejscem spotkań artystów, literatów i działaczy narodowych, Bywał tam Dmowski, Wyspiański, Kasprowicz czy Reymont. Sofia w tym czasie pisywała o Polsce do madryckich gazet, przetłumaczyła również na hiszpański "Quo Vadis".

Gdy w 1914 r. wybuchła I wojna światowa, zgłosiła się do Czerwonego Krzyża, została też korespondentką hiszpańskiego dziennika "ABC". W czasie wojny poznała również Rosję, była świadkiem i początkowo entuzjastką rewolucji z 1917 r. Ale gdy trzy lata później z Warszawy relacjonowała wojnę polsko-bolszewicką, ostrzegała, że Sowieci to "jedna z najbardziej barbarzyńskich sił w Europie".

Za zasługi z okresu wojny chciano jej w A Coruni wystawić pomnik. Galicyjski Czerwony Krzyż zebrał na ten cel pieniądze. Dowiadując się jednak, że po wojnie Casanova Lutosławska żyje w biedzie w Warszawie, całą kwotę przesłano jej do Polski. Pisarka mawiała później, że jest pierwszą osobą w historii, która zjadła swój pomnik.

Po II wojnie, została praktycznie odcięta od rodzimego kraju. Zmarła 16 stycznia 1958 r. Jej ciało spoczęło na poznańskim cmentarzu.