Pomóżcie mi!

Te w sieni wypełnione są wodą, a w kuchni - nieczystościami. Ze ścian odpada tynk, a w miejscach, gdzie się jeszcze trzyma, wyrósł grzyb. Dzieje się to w samym centrum Suwałk, przy ul. Noniewicza.
- Elektryk, który przyszedł mi naprawić lodówkę, przeżegnał się, widząc jakie mam dziury w ścianach - opowiada Minarowska.
Nie tylko jej gości przejmuje trwoga na widok popękanych stropów. Członkowie Społecznej Komisji Mieszkaniowej przy okazji każdej wizyty mówią to samo: ,,Tu się nie da żyć’’.
Ale od słowa do czynu długa droga poprzez formalności. W efekcie Jadwiga Minarowska męczy się kolejną zimę. Jej wniosek o przydział mieszkania ma zostać rozpatrzony dopiero w drugiej połowie 2007 r.
Radzi sobie jedynie przy pomocy rodziny i sąsiadów. Ze względu na wiek emerytalny i astmę alergiczną nie może dźwigać worków z węglem i wiader na swoje poddasze. Najczęściej pomaga jej mieszkający z nią niewidomy wnuczek Karol. Ale ze względu na zimno i przeciągi, babcia poprosiła go, by na czas mrozów przeprowadził się do rodziców.
- Wody nie mam od dwóch miesięcy. Zamarzł mi odpływ w zlewie. Nie mogę się wykąpać, w każdej chwili może mnie albo zalać, albo zaczadzić dym z nieszczelnego pieca - wylicza lokatorka.
Wielokrotnie Jadwiga Minarowska była od włos od pożaru. Na szczęście, awaria instalacji elektrycznej nastąpiła z rana.
- W nocy nawet bym nie zauważyła iskier - mówi.
Gospodarz kamienicy, której część poddasza zajmuje Minarowska, tylko wzrusza ramionami. Nie poczuwa się do obowiązku pomocy swojej lokatorce. Tymczasem ona wciąż czeka na nowe mieszkanie.
- O takich sprawach decyduje rada miasta. My nie mamy wielu mieszkań, które moglibyśmy zaproponować suwalczanom w takiej sytuacji - tłumaczy Ryszard Ołów, dyrektor Zarządu Budynków Mieszkalnych.
Jadwiga Minarowska marznie w zimę, a wraz z odejściem mrozów rozstawia po domu miednice. Przez nieszczelny sufit wlewa się woda.
- Zapraszam tę panią na rozmowę. Na pewno znajdę dla niej czas - deklaruje dyrektor ZBM.