Słowo medytacja pochodzi od łacińskiego meditatio, co oznacza "rozważanie, zagłębianie się w myślach". Zasadniczo nie należy do jakiegoś jednego systemu religijnego. W praktyce medytacje spotyka się zarówno w religiach Wschodu tj. taoizm, konfucjanizm, hinduizm, dżinizm, jak i u mistyków chrześcijańskich. Traktowane jest jako sposób osiągnięcia oświecenia i zespolenia z Absolutem (Bogiem).
Pomaga w psychoterapii
Medytacja najczęściej kojarzone jest jednak z buddyzmem. To stary sposób na zrelaksowanie się, oczyszczenie umysłu i poczucie niebytu. Bardzo często medytowanie jest wykorzystywane przez buddystów do praktyk religijnych, niemniej jednak medytacje mogą być także bardzo korzystne dla zdrowia człowieka, o czym przekonało się już bardzo wiele osób. Na przykład w celach psychoterapeutycznych (umożliwia lepsze poznanie siebie).
Wyróżniamy dwa podstawowe typy medytacji: koncentracji i uważności. Dla medytacji koncentracji charakterystyczne jest to, że podczas jej uprawiania mocno skupiamy się na osiągnięciu doskonałości. W tym celu skupiamy się na pojedynczym obiekcie, tj. jak kwiat albo świeca, albo oddech. Przykładem jest liczenie oddechów, a także niszczenie mandali (buddyzm tybetański) i medytacja z koanem. Znanym sposobem wprowadzenia się w trans jest też powtarzanie mantr, czyli pewnych sylab i dźwięków.
Taniec derwiszów i voodoo
Medytacja uważności występuje wówczas, kiedy zachowana jest czujność umysłu przy jednoczesnym niepodtrzymywaniu myśli. Tu jako przykład można podać spokojne siedzenie znane z konfucjanizmu lub długotrwałe utrzymywanie milczenia znane zarówno w buddyzmie jak i chrześcijaństwie.
Myli się jednak ten, kto twierdzi, że medytacja to jedynie bezczynne siedzenie i czekanie na oświecenie. Najbardziej rozwinięty system pozycji medytacyjnych napotykamy w jodze. Buddyści wyróżniają kilka pozycji medytacyjnych tj. lotos, przysiad na piętach lub pozycja "trupa", czyli leżenie. Tzw. medytacja ruchowa to również taniec derwiszów w islamie, czy ekstatyczne tańce voodoo oraz niektórych religii afrykańskich. Derwisze to najstarsze znane bractwo założone w 1077 r., którego członków stanowili kadiryci. Ich charakterystyczne tańce, które polegały na wielogodzinnym obracaniu się wokół własnej osi, przy równoczesnym wypowiadaniu słów magicznych, miały oddziaływać na emocjonalną stronę religijności.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?