Ełk stolicą Mazur, od zawsze

585 lat Ełku. To szmat historii. W 2075 r. ktoś otworzy kufer pamięci sprzed 65 lat i odczyta zapis współczesnych czasów miasta.

Jubileusz 600 lat lokacji miasta Ełk będzie obchodził w 2015 roku. W tym roku obecny samorząd zakopie dla potomnych swój kufer pamięci. Być może za 65 lat zobaczy swój ślad prezydent Ełku Tomasz Andrukiewicz. Będzie miał wtedy 99 lat.

Cenną pamiątką po skromniejszym jubileuszu będzie pierwsza monografia Ełku. Opracowuje ją prof. Stanisław Achremczyk, dyrektor Ośrodka Badań Naukowych w Olsztynie.

Historyk już zdradził ełczanom część informacji, a stało się to podczas obchodów 20-lecia samorządu.
- Mazurzy zawsze widzieli w Ełku swoje stołeczne miasto. Zemściło się jednak położenie. Dawniej było to pogranicze Prus z Polską i Litwą. Współcześnie przypisywano miasto województwom:

białostockiemu i suwalskiemu, a obecnie olsztyńskiemu. Od zawsze jest to najdalej położony ośrodek, choć z wielkim potencjałem. Ełk powinien być stolicą Mazur, odrębnej krainy - mówi Achremczyk.
Historyk przypomina wątki związane z władzami miasta na przestrzeni sześciu wieków. - Kilkaset lat Ełk dobijał się o samorząd i stanowienie własnego prawa. Od XVI wieku były za to stałe konflikty pomiędzy burmistrzem i starostą, najczęściej o powiększenie granic miasta. Tak jest i obecnie - żartuje profesor z niedawnych potyczek obecnych samorządowców.

Ówczesny burmistrz miał się znacznie lepiej, niż obecni włodarze. Kadencja trwała 12 lat. Ełk miał swój własny kodeks, który nakładał sześć przykazań:
1. Oddawaj cześć Bogu.
2. Szanuj proboszcza.
3. Nie obrażaj burmistrza.
4. Zaniechaj sąsiedzkich kłótni.
5. Dbaj o moralność i przestrzeganie dekalogu.
6. Miej szacunek dla niewiast.

Gród nad Jeziorem Ełckim był znany w całych Prusach i Mazowszu m.in. z doskonałego piwa. Wzięciem cieszyły się pieniste trunki "Nalej jeszcze raz" i "Uśmiech dnia". To był raj dla przemytników, którzy szmuglowali towary ełckich kupców przez granicę k. Prostek, a trafiał on na uboższe Podlasie.

Nie zawsze ełczanie mieli wpływ na wybór władz. W okresie międzywojennym burmistrza mianował namiestnik hitlerowskiej partii NSDAP. Po II wojnie światowej namiestnikami byli sekretarze PZPR. Prawdziwie demokratyczny samorząd zaistniał dopiero w 1990 roku.